De beleidsdekkingsgraad is een pensioenterm en betreft de gemiddelde dekkingsgraad van een pensioenfonds over de afgelopen twaalf maanden. Dit gemiddelde gebruiken pensioenfondsen om te bepalen of de pensioenen kunnen worden verhoogd (indexeren) of verlaagd (korten) moeten worden

De beleidsdekkingsgraad moet een minimale waarde hebben om voldoende financiële buffer te hebben. Deze buffer is wettelijk verplicht. Om de pensioenen te mogen verhogen, moet de beleidsdekkingsgraad per 1 juli 2022 minimaal 105 procent zijn. Dat betekent dat een pensioenfonds voor iedere euro uit te keren pensioen 1,05 euro in kas moet hebben.

Bij een beleidsdekkingsgraad die onder het vereiste niveau ligt, moet het pensioenfonds een herstelplan opstellen om binnen maximaal 10 jaar weer op dit niveau te komen. Lukt dat niet, dan moet het fonds de pensioenen verlagen. Die verlaging mag over maximaal 10 jaar gespreid worden om te voorkomen dat de pensioenen in een keer flink omlaag moeten.

Kritische beleidsdekkingsgraad

Om te bepalen of een pensioenfonds de pensioenen moet verlagen, is de dekkingsgraad op 31 december bepalend. Komt de dekkingsgraad uit op minimaal 90 procent, dan hoeft een pensioenfonds de pensioenen momenteel nog niet te verlagen. Deze grens is door minister Koolmees van SZW eind 2019 verlaagd naar 90 procent en ook voor 2021 toegepast.