Cao is de afkorting van collectieve arbeidsovereenkomst. Hierin staan de afspraken tussen werkgevers en werknemers over de arbeidsvoorwaarden binnen een bedrijf (bedrijfscao) of sector (sector of bedrijfstak cao). De afspraken in de cao gelden voor alle werknemers binnen het bedrijf of de bedrijfstak. Persoonlijke afspraken worden vastgelegd in de arbeidsovereenkomst tussen werkgever en werknemer.

Onderwerpen waarover in een cao afspraken worden gemaakt zijn bijvoorbeeld het salaris (salarisschalen), vakantie en verlof, opleidingen, werktijden en regelingen bij ziekte en ontslag.

Ook in de wet staan regels met betrekking tot arbeidsvoorwaarden, zoals het wettelijk aantal vakantiedagen en minimumloon waar een werknemer recht op heeft. Afspraken in een cao gaan vaak verder en zijn meestal beter. Zo krijgen medewerkers vaak meer dan het minimumloon en ook meer vrije dagen dan in de wet geregeld. Als er een cao is, geldt deze in plaats van de wet. Daarnaast zijn veel dingen niet per wet geregeld. Denk maar aan de mogelijkheden voor een opleiding. Hierover worden afspraken gemaakt in een cao.

Een cao is niet verplicht, maar het overgrote deel van werkend Nederland valt wel onder een collectieve arbeidsovereenkomst. Nederland kent dan ook een groot aantal cao’s, ongeveer 1.100. Het grootste deel (zo’n 850) daarvan geldt voor afzonderlijke bedrijven. De overige 250 cao’s zijn van toepassing op een bedrijfstak of sector.

Voor het tot stand komen van een cao onderhandelen werkgevers en werkgeversorganisaties met de vakbonden. De vakbonden vertegenwoordigen daarbij de belangen van de werknemers. Werknemers hebben via de vakbonden (mits zij daar lid van zijn) inspraak in de onderhandelingen en hebben het laatste woord voordat een onderhandelingsakkoord tot een definitieve cao leidt.